Katakoppel keert terug, waar waren ze?

Deze WK komen namens KataTeamNL, Peter Goossens en Jelle van Roosendaal in actie. Zij doen niet alleen mee in het katame-no-kata, maar ook in het koshiki-no-kata. Hoewel beide judoka vaste waarden zijn binnen het Nederlandse kata, kunnen we spreken van een opvallende terugkeer. Sinds hun Europese titel in 2023 hebben we ze nauwelijks nog op internationale toernooien gezien. Ze vertellen hoe het met hen gaat en wat hun ambities zijn.

Een onverwachte rustperiode
Na hun Europese titel in 2023 en een zesde plaats op het WK in Abu Dhabi leek het even stil rond Peter en Jelle. Niet omdat de ambitie ontbrak — die was er altijd — maar omdat de praktijk van het leven soms dwingender is dan de wil. “We hadden graag vaker internationaal willen meedoen,” vertelt Peter. “Maar de kosten lopen al snel in de duizenden euro’s. Dat moet je thuis ook kunnen uitleggen.” Het evenwicht tussen werk, gezin en sport bepaalt voor een groot deel hoeveel internationale wedstrijden er mogelijk zijn.

De wekker die niet afging
Het EK van 2024 in Sarajevo stond aanvankelijk ook op hun agenda, maar daar ging het letterlijk mis aan het begin van de reis. De twee mannen zouden de dag voor het toernooi vertrekken, maar dat liep toch anders. Peter vertelt: “Ik moest Jelle om vier uur ’s nachts ophalen. Hij had net een avonddienst gedraaid, en lag diep te slapen. Kloppen, bellen, zelfs schoppen tegen de deur – niets hielp. Uiteindelijk kon ik via via zijn moeder bereiken die een reservesleutel had. Om vijf uur kwam zij ter plaatse.” Jelle vult aan: “Ik schrok me rot. Ineens stond m’n moeder naast m’n bed. Heb snel m’n spullen gepakt, in de auto gesprongen, maar toen ging álles mis. Een bus gemist, inchecken gemist, boarden gemist….”

De twee probeerden nog van alles – omboeken, andere routes, zelfs een huurauto – maar het mocht niet baten. “We zouden op de wedstrijddag om half tien aan de beurt zijn,” zegt Peter, “maar we kwamen er simpelweg niet meer op tijd.” Het werd een harde les. “Sindsdien weten we: slechts één dag speling is niet voldoende.”

Altijd blijven doorgaan
Ondanks de tegenslagen is de motivatie onverminderd groot. “We willen zo lang mogelijk doorgaan,” zegt Peter. “Ik draai al lang mee. Ik ben negentien keer Nederlands kampioen in verschillende kata met verschillende partners. Doel is om op z’n minst de twintig te halen. Stoppen? Zeker niet. Zolang we fit blijven en kunnen pieken op de juiste momenten, gaan we door.” De combinatie van routine en doorzettingsvermogen vormt hun handelsmerk: een team dat weet wat nodig is om te presteren, maar ook wat het vraagt om er telkens weer te staan.

Nieuwe uitdagingen: koshiki-no-kata
In Parijs doen Peter en Jelle niet alleen mee in het vertrouwde katame-no-kata, maar ook in het koshiki-no-kata – een kata dat dit jaar voor het eerst als categorie op het WK wordt uitgevoerd. “Het was het ook onderdeel van de voorbereiding op de zesde dan van Peter” vertelt Jelle. Tori Peter ziet het in een bredere context: “Het dwingt je om verder te kijken dan je eigen specialisme. We zoeken kennis bij andere leraren, boeken, oude dvd’s – alles om het judo beter te begrijpen.”

Dat bredere perspectief helpt niet alleen op de mat, maar is ook als judge en examinator belangrijk, vindt hij. “Je kunt een kata pas écht goed beoordelen als je het zelf hebt gevoeld. Je kan kennis hebben van meerdere kata, maar niemand is specialist in allemaal.”

Vooruitblik op Parijs
Wat verwachten ze van dit WK? “We hopen op twee finaleplaatsen,” zegt Jelle nuchter. “Koshiki is nieuw, dus dat blijft lastig in te schatten. Maar we gaan er vol voor.” Peter glimlacht: “Het mooie is – Parijs ligt dicht bij huis, dat scheelt weer in de kosten. En het blijft een eer om hier te mogen staan.”